luterana
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ lu.teˈɾa.na ]
SustantivuEditar
singular masculín luterana , femenín luterana; plural masculín luteranos, femenín luteranes
- (Cristianismu) Persona que practica'l luteranismu.
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
Traducciones
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de luteranu.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ lu.təˈɾa.nə ]; catalán occidental [ lu.teˈɾa.na ]
SustantivuEditar
singular femenín luterana, masculín luterà; plural femenín luteranes, masculín luterans
- (Cristianismu) Luterana.
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de luterà.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ lu.teˈɾa.na ]
SustantivuEditar
singular femenín luterana, masculín luterano; plural femenín luteranas, masculín luteranos
- (Cristianismu) Luterana.
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de luterano.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ lu.tɛˈɾa.na ]
SustantivuEditar
singular femenín luterana, masculín luterano; plural femenín luteranas, masculín luteranos
- (Cristianismu) Luterana.
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de luterano.
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: portugués européu [ ɫu.tɨˈɾɐ.nɐ ]
SustantivuEditar
singular femenín luterana, masculín luterano; plural femenín luteranas, masculín luteranos
- (Cristianismu) Luterana.
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de luterano.