mi
![]() |
AsturianuEditar
← lambda |
→ ni | |
Artículu de wikipedia sobro mi |
Pronunciación y silabación: [ ˈmi ]
Sustantivu (1)Editar
femenín singular mi; plural mis
- (Escritura) Docena lletra del alfabetu griegu, equivalente a la eme del llatín, y que se representa por «Μ» (mayúscula) y «μ» (minúscula).
TraduccionesEditar
Sustantivu (2)Editar
masculín singular mi; plural mis
- (Música) Tercer nota de la escala musical.
TraduccionesEditar
«mi»: nota musical
PronomeEditar
Etimoloxía: Del llatín mihi.
- Pronome tónicu preposicional pa la primer persona del singular.
Otres formes
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
CatalánEditar
Sustantivu (1)Editar
femenín singular mi; plural mis
- (Escritura) Mi.
Sustantivu (2)Editar
masculín singular mi; plural mis
- (Música) Mi.
PronomeEditar
- Mi.
EspañolEditar
Sustantivu (1)Editar
femenín singular mi; plural mis
- (Escritura) Mi.
Sustantivu (2)Editar
masculín singular mi; plural mis
- (Música) Mi.
AxetivuEditar
singular masculín y femenín mi; plural masculín y femenín mis
- Mio.
FrancésEditar
Pronunciación y silabación: [ mi ]
SustantivuEditar
masculín invariable mi singular y plural
- (Música) Mi.
GalleguEditar
SustantivuEditar
masculín singular mi; plural mis
- (Música) Mi.
AxetivuEditar
- Forma de respeutu pal posesivu mio.
ItalianuEditar
SustantivuEditar
masculín invariable mi singular y plural
- (Música) Mi.
PronomeEditar
- Me, pronome átonu pa la primer persona singular.
MirandésEditar
PronomeEditar
- Mi.
RumanuEditar
PronomeEditar
- Forma apocopada del clíticu îmi
SerbiuEditar
Pronunciación y silabación: [ mîː ]
PronomeEditar
- Nós.
Otres formes
- Cirílicu: ми