noruega
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]
Sustantivu editar
singular femenín noruega, masculín noruegu ; plural femenín noruegues, masculín noruegos
- (Xentiliciu) Habitante de Noruega.
Pallabres rellacionaes
Traducciones editar
«noruega»: habitante
|
|
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de noruegu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]
Sustantivu editar
singular femenín noruega, masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos
- (Xentiliciu) Noruega (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de noruego.
Catalán
editar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ nu.ɾuˈɛ.ɣə ]; catalán occidental [ no.ɾuˈe.ɣa ]
Sustantivu editar
singular femenín noruega, masculín noruec; plural femenín noruegues, masculín noruecs
- (Xentiliciu) Noruega (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de noruec.
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]
Sustantivu (1) editar
singular femenín noruega, masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos
- (Xentiliciu) Noruega (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de noruego.
Mirandés
editar
Pronunciación y silabación: [ nuˈɾwɛ.ɣɐ ]
Sustantivu editar
singular femenín noruega , masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos
- (Xentiliciu) Noruega (habitante).
Pallabres rellacionaes
editar
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de noruego.