AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ poˈla.ka ]

  Sustantivu (1)Editar

femenín singular polaca; plural polaques

  1. (Anatomía), (Coloquial) Abultamientu de carne y pelleyu, por mor d'un escesu de grasa, más o menos abondoso y colgante, que sal ente'l pescuezu y el cazu nes persones.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  Sustantivu (2)Editar

singular femenín polaca, masculín polacu ; plural femenín polaques, masculín polacos

  1. (Xentiliciu) Habitante de Polonia.

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de polacu.


AragonésEditar

  Pronunciación y silabación: [ poˈla.ka ]

  SustantivuEditar

singular femenín polaca, masculín polaco; plural femenín polacas, masculín polacos

  1. (Xentiliciu) Polaca (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de polaco.


EspañolEditar

  Pronunciación y silabación: [ poˈla.ka ]

  SustantivuEditar

singular femenín polaca, masculín polaco; plural femenín polacas, masculín polacos

  1. (Xentiliciu) Polaca (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de polaco.


GalleguEditar

  Pronunciación y silabación: [ poˈla.ka ]

  SustantivuEditar

singular femenín polaca, masculín polaco; plural femenín polacas, masculín polacos

  1. (Xentiliciu) Polaca (habitante).

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de polaco.


PortuguésEditar

  Pronunciación y silabación: [ puˈla.kɐ ]

  SustantivuEditar

singular femenín polaca, masculín polaco; plural femenín polacas, masculín polacos

  1. (Xentiliciu) Polaca (habitante).

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de polaco.