rumano
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]
Forma d’axetivu editar
- Forma neutra de rumanu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas
- (Xentiliciu) Rumanu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular rumano ensin plural
- (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.
Axetivu editar
singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas
- (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
- (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.
Pallabres rellacionaes
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas
- (Xentiliciu) Rumanu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular rumano ensin plural
- (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.
Axetivu editar
singular masculín rumano, femenín rumana ; plural masculín rumanos, femenín rumanas
- (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
- (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.
Pallabres rellacionaes
Referencies editar
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.