serantín

AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ se.ɾa(ŋ)nˈtiŋ ]
  Etimoloxía: De Serantes + -ín.

  SustantivuEditar

singular masculín serantín , femenín serantina; plural masculín serantinos, femenín serantines

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  AxetivuEditar

singular masculín serantín, femenín serantina, neutru serantino; plural masculín serantinos, femenín serantines

  1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

ReferenciesEditar

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.


GalleguEditar

  Pronunciación y silabación: [ se.ɾanˈtiŋ ]

  SustantivuEditar

singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías

  1. (Xentiliciu) Serantín (habitante).

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  AxetivuEditar

singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías

  1. (Xentiliciu) Serantín, de Serantes.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

ReferenciesEditar

  • Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.