serantín
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ se.ɾa(ŋ)nˈtiŋ ]
Etimoloxía: De Serantes + -ín.
SustantivuEditar
singular masculín serantín , femenín serantina; plural masculín serantinos, femenín serantines
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
AxetivuEditar
singular masculín serantín, femenín serantina, neutru serantino; plural masculín serantinos, femenín serantines
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
ReferenciesEditar
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ se.ɾanˈtiŋ ]
SustantivuEditar
singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías
- (Xentiliciu) Serantín (habitante).
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
AxetivuEditar
singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías
- (Xentiliciu) Serantín, de Serantes.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
ReferenciesEditar
- Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.