sorribeñu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ so.riˈβe.ɲu ]
Etimoloxía: De Sorribes + -eñu.

Sustantivu

singular masculín sorribeñu, femenín sorribeña; plural masculín sorribeños, femenín sorribeñes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Sorribes, nel conceyu de Piloña.

Pallabres rellacionaes

• piloñés/piloñetu; carduchu, vallicu, villamayorín, villarcacín

Axetivu

singular masculín sorribeñu, femenín sorribeña, neutru sorribeño; plural masculín sorribeños, femenín sorribeñes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Sorribes, nel conceyu de Piloña.

Pallabres rellacionaes

• piloñés/piloñetu; carduchu, vallicu, villamayorín, villarcacín

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.