villamayorín

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ bi.ʎa.ma.ʝoˈɾiŋ ]
Etimoloxía: De Villamayor + -ín.

Sustantivu

singular masculín villamayorín, femenín villamayorina; plural masculín villamayorinos, femenín villamayorines → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Villamayor, nel conceyu de Piloña.

Pallabres rellacionaes

• piloñés/piloñetu; carduchu, sorribeñu, vallicu, villarcacín

Axetivu

singular masculín villamayorín, femenín villamayorina, neutru villamayorino; plural masculín villamayorinos, femenín villamayorines → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Villamayor, nel conceyu de Piloña.

Pallabres rellacionaes

• piloñés/piloñetu; carduchu, sorribeñu, vallicu, villarcacín

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.