Mira tamién: francès, francês, frances

Asturianu

editar

  Pronunciación

editar
  • [ fɾa(ŋ)nˈθes ]
(rexistru)

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Francia.

  Términos rellacionaos editar

  Traducciones y equivalencies

editar

  Sustantivu (2)

editar
 
Países col francés como llingua.

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua románica que se fala en Francia y n'otros países.

  Abreviatura o sigla editar

  • ISO 639-1: fr, ISO 639-2 y ISO 639-3: fra, ISO 639-2/B: fre

  Traducciones y equivalencies

editar

  Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «francés».

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa, neutru francés ~ franceso; plural masculín y femenín franceses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Francia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

  Traducciones y equivalencies

editar

  Forma d’axetivu

editar
  1. Forma neutra de francés.

  Otres formes editar

Referencies

editar
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés

editar

  Pronunciación

editar
  • [ fɾanˈθes ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

  Axetivu

editar

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

editar

  Pronunciación

editar
  • catalán occidental [ fɾanˈses ]
  • catalán oriental [ fɾənˈsɛs ]
(rexistru)
(rexistru)

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés (habitante).

  Otres formes editar

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Francés, llingua francesa.

  Otres formes editar

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín francesos, femenín franceses

  1. (Xentiliciu) valencianu Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) valencianu Francés, de la llingua francesa.

  Otres formes editar

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

editar

  Pronunciación

editar
  • non seseante [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa ; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

editar

  Pronunciación

editar
  • [ fɾanˈθes ]; seseante [ fɾanˈses ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar


Mirandés

editar

  Pronunciación

editar
  • [ fɾɐ̃ˈsɛs̺ ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés , femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

Occitanu

editar

  Pronunciación

editar
  • [ fɾanˈses ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular francés ensin plural

  1. (Llingüística) Francés, llingua francesa.

  Axetivu

editar

singular masculín francés, femenín francesa; plural masculín franceses, femenín francesas

  1. (Xentiliciu) Francés, de Francia.
  2. (Filoloxía) Francés, de la llingua francesa.

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar