mandarín
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación
editar- [ ma(ŋ)n.daˈɾiŋ ]
«mandarín» (rexistru)
Sustantivu
editarmasculín singular mandarín ensin plural
- (Llingüística) Variedá pequinesa de la llingua china, que ye l'estándar oficial de China, Taiwán y Singapur.
Términos rellacionaos editar
Traducciones y equivalencies
editar«mandarín»: chinu mandarín
Referencies
editar- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
Aragonés
editar
Pronunciación
editar- [ man.daˈɾin ]
Sustantivu
editarmasculín singular mandarín ensin plural
- (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).
Términos rellacionaos editar
Referencies
editar- Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
- Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.
Español
editar
Pronunciación
editar- [ man.daˈɾin ]
Sustantivu
editarmasculín singular mandarín ensin plural
- (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).
Términos rellacionaos editar
Referencies
editar- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
Gallegu
editar
Pronunciación
editar- [ man.daˈɾiŋ ]
Sustantivu
editarmasculín singular mandarín ensin plural
- (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).
Términos rellacionaos editar
Referencies
editar- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.