Mira tamién: mandarin, Mandarin

Asturianu

editar

  Pronunciación

editar
  • [ ma(ŋ)n.daˈɾiŋ ]
(rexistru)

  Sustantivu

editar

masculín singular mandarín ensin plural

  1. (Llingüística) Variedá pequinesa de la llingua china, que ye l'estándar oficial de China, Taiwán y Singapur.

  Términos rellacionaos editar

  Traducciones y equivalencies

editar

Referencies

editar
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés

editar

  Pronunciación

editar
  • [ man.daˈɾin ]

  Sustantivu

editar

masculín singular mandarín ensin plural

  1. (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Español

editar

  Pronunciación

editar
  • [ man.daˈɾin ]

  Sustantivu

editar

masculín singular mandarín ensin plural

  1. (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

editar

  Pronunciación

editar
  • [ man.daˈɾiŋ ]

  Sustantivu

editar

masculín singular mandarín ensin plural

  1. (Llingüística) Mandarín, chinu mandarín (llingua).

  Términos rellacionaos editar

Referencies

editar
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.