Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.nu ]

  Anagrama: nichu

  Sustantivu (1) editar

singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Xentiliciu) Habitante de China.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la República Popular China.

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones editar

  Sustantivu (2) editar

masculín singular chinu ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua sinotibetana falada en China, zones del oriente asiático y nel mundu enteru por mor de los inmigrantes chinos, formada de delles variedaes non siempre comprensibles ente sí.
  2. (Llingüística) Llingua oficial de China, Taiwán y Singapur, basada na variedá llingüística de Pequín.

  Sinónimos editar

[2] mandarín

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones editar

  Sustantivu (3) editar

singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Gochu.
  2. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Xatu.

  Traducciones editar

  Axetivu editar

singular masculín chinu, femenín china, neutru chino; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Filoloxía) Relativo a la llingua china.
  2. (Xentiliciu) Relativo a China.
  3. (Xentiliciu) Relativo a la República Popular China.

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones editar

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.