chinu
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.nu ]
- Anagrama: nichu
Sustantivu (1) editar
singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines
- (Xentiliciu) Habitante de China.
- (Xentiliciu) Habitante de la República Popular China.
Pallabres rellacionaes
editar
Traducciones editar
«chinu»: habitante de China
Sustantivu (2) editar
masculín singular chinu ensin plural
- (Llingüística) Llingua sinotibetana falada en China, zones del oriente asiático y nel mundu enteru por mor de los inmigrantes chinos, formada de delles variedaes non siempre comprensibles ente sí.
- (Llingüística) Llingua oficial de China, Taiwán y Singapur, basada na variedá llingüística de Pequín.
Sinónimos
editar
[2] mandarín
Pallabres rellacionaes
editar
Traducciones editar
«chinu»: llingua sinotibetana
«chinu»: chinu mandarín
Sustantivu (3) editar
singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines
- (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Gochu.
- (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Xatu.
Traducciones editar
«chinu»: coloquial gochu
«chinu»: coloquial xatu
Axetivu editar
singular masculín chinu, femenín china, neutru chino; plural masculín chinos, femenín chines
- (Filoloxía) Relativo a la llingua china.
- (Xentiliciu) Relativo a China.
- (Xentiliciu) Relativo a la República Popular China.
Pallabres rellacionaes
editar
- [1] mandarín
Traducciones editar
«chinu»: de la llingua china
«chinu»: de China o de la República Popular China
Referencies editar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.