mosca
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmos.ka ]
Etimoloxía: Del llatín musca.
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural mosques
- (Zooloxía) Inseutu pequeñu volador de dos ales tresparentes y cuerpu de color negro, con trompa como aparatu bucal, ygüeyos compuestos; n'especial, la Musca domestica.
- (Anatomía) Pelo que sal pembaxo la boca.
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
«mosca»: inseutu
Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «mosca».
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmos.ka ]
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural moscas
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈmos.kə ]; catalán occidental [ ˈmos.ka ]
«mosca» catalán occidental (rexistru)
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural mosques
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmos.ka ]
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural moscas
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).
- (Anatomía) Mosca (pelo baxo la boca).
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmos.ka ]
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural moscas
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmus.ko ]
«mosca» (rexistru)
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural moscas
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈmoʃ.kɐ ]
SustantivuEditar
femenín singular mosca; plural moscas
- (Zooloxía) Mosca (inseutu).