rubayera

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ru.βaˈʝe.ɾa ]
Etimoloxía: De Ruayer + sufixu -eru.

Sustantivu

singular femenín rubayera, masculín rubayeru ; plural femenín rubayeres, masculín rubayeros

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Ruayer, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes

• ayerana; caboranense, casomerana, conforquina, felechosana/felechueta, ḷḷamiega, muriata/muriense, peḷḷuna, polesa, serrapiense, sotense

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de rubayeru.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.