serrapiense

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ se.raˈpje(ŋ)n.se ]
Etimoloxía: De Serrapio + sufixu -ense.

Sustantivu

singular masculín y femenín serrapiense ; plural masculín y femenín serrapienses

1. (Xentiliciu) d'usu lliterariu y cultista Habitante del llugar de Serrapio, nel conceyu Ayer.

Términos rellacionaos

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, rubayeru, sotense

Axetivu

singular masculín, femenín y neutru serrapiense ; plural masculín y femenín serrapienses

1. (Xentiliciu) d'usu lliterariu y cultista Relativo al llugar de Serrapio, nel conceyu Ayer.

Términos rellacionaos

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, muriatu/muriense, peḷḷunu, polesu, rubayeru, sotense

Referencies

• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.