muriata

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ muˈɾja.ta ]
Etimoloxía: De Murias + sufixu -atu.

Sustantivu

singular femenín muriata, masculín muriatu ; plural femenín muriates, masculín muriatos

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Murias, nel conceyu Ayer.

Sinónimos

• d'usu lliterariu y cultista muriense

Pallabres rellacionaes

• ayerana; caboranense, casomerana, conforquina, felechosana/felechueta, ḷḷamiega, peḷḷuna, polesa, rubayera, serrapiense, sotense

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de muriatu.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.