muriatu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ muˈɾja.tu ]
Etimoloxía: De Murias + sufixu -atu.

Sustantivu

singular masculín muriatu, femenín muriata; plural masculín muriatos, femenín muriates

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Murias, nel conceyu Ayer.

Sinónimos

• d'usu lliterariu y cultista muriense

Pallabres rellacionaes

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, peḷḷunu, polesu, rubayeru, serrapiense, sotense

Axetivu

singular masculín muriatu, femenín muriata, neutru muriato; plural masculín muriatos, femenín muriates

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Murias, nel conceyu Ayer.

Sinónimos

• d'usu lliterariu y cultista muriense

Pallabres rellacionaes

• ayeranu ~ ayerán; caboranense, casomeranu, conforquín, felechosanu/felechuetu, ḷḷamiegu, peḷḷunu, polesu, rubayeru, serrapiense, sotense

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.