son
![]() |
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈsoŋ ]
Forma de verbuEditar
- Tercer persona plural del presente d'indicativu de ser.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: [ sun ]
AxetivuEditar
singular masculín son, femenín sa; plural masculín sos, femenín ses
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈson ]
Forma de verbuEditar
- Tercer persona plural del presente d'indicativu de ser.
FrancésEditar
Pronunciación y silabación: [ sɔ̃ ]
SustantivuEditar
masculín singular son; plural sons
AxetivuEditar
- So, axetivu posesivu cuando'l posesor ye únicu (d'él, d'ella).
Pallabres rellacionaes
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈsoŋ ]
SustantivuEditar
masculín singular son; plural sons
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del presente d'indicativu de ser.
- Tercer persona plural del presente d'indicativu de ser.
ReferenciesEditar
- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.
InglésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈsʌn ]
SustantivuEditar
singular son; plural sons
Pallabres rellacionaes
SuecuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈsoːn ]
«en son» (rexistru)