Mira tamién: , Te

Asturianu

editar

  Sustantivu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈte ]


femenín singular te; plural tes

  1. (Escritura) Nome de la ventena primer lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por t.

  Pronome

editar

  Pronunciación y silabación: [ te ]
  Etimoloxía: Del llatín te.


te (apostr. t')

  1. Pronome átonu pa la segunda persona singular.

  Pallabres rellacionaes

  Traducciones y equivalencies

editar

Catalán

editar

  Pronunciación y silabación: [ tə ]

  Pronome

editar

te (apostr. 't)

  1. Variante pospuesta del pronome et.


Español

editar

  Pronome

editar
  1. Te, clíticu de segunda persona singular.

Francés

editar

  Pronunciación y silabación: [ tə ]

  Pronome

editar

te (apostr. t')

  1. Te, clíticu de segunda persona singular.


Gallegu

editar

  Pronome

editar
  1. Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.

  Pallabres rellacionaes


Italianu

editar

  Pronome

editar
  1. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.


Llatín

editar

  Pronome

editar
  1. Formes acusativa y ablativa del pronome de segunda persona singular de tu.


Mirandés

editar

  Pronunciación y silabación: [ tɨ ]

  Pronome

editar

te (apostr. t')

  1. Te, clíticu pa la segunda persona singular (CD, CI y reflexivu).

  Usu editar

  • La forma apostrofada nun ye obligatoria.

Portugués

editar

  Pronunciación y silabación: [ ti ]

  Pronome

editar
  1. Te, clíticu de segunda persona singular.


Rumanu

editar

  Pronome

editar
  1. Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.

  Pallabres rellacionaes


Serbiu

editar

  Pronunciación y silabación: [te]

  Forma d’axetivu

editar

te (Cirílicu: те)

  1. Forma femenina plural nominativa de taj.