te
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación
editar- Como sustantivu: [ ˈte ]
- Como pronome: [ te ]
Sustantivu
editarfemenín singular te; plural tes
- (Escritura) Nome de la ventena primer lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por t.
Traducciones y equivalencies
editar«te»: nome de lletra
Pronome
editar Etimoloxía: Del llatín te.
te (apostr. t')
- Pronome átonu pa la segunda persona singular.
Términos rellacionaos editar
Traducciones y equivalencies
editarTraducciones
Referencies
editar- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
Aragonés
editar
Pronunciación
editar- [ ˈte ]
Sustantivu
editarfemenín singular te; plural tes
- (Escritura) Te (nome de lletra).
Referencies
editar- Ortografía de l'aragonés; Academia Aragonesa de la Lengua, Zaragoza, 2023; ISBN: 978-84-09-57994-5. Consulta on-line
Catalán
editar
Pronunciación
editar- pal sustantivu: [ ˈte ]
- pal pronome: catalán oriental [ tə ], catalán occidental [ te ]
Sustantivu
editarfemenín singular te; plural tes
- (Escritura) Te (nome de lletra).
Pronome
editarte (apostr. 't)
- Variante pospuesta del pronome et.
Referencies
editar- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
- Ortografia catalana; Institut d'Estudis Catalans, Barcelona, 2017. ISBN: 978-84-9965-356-3.
Español
editar
Pronunciación
editar- pal sustantivu: [ ˈte ]
- pal pronome: [ te ]
Sustantivu
editarfemenín singular te; plural tes
- (Escritura) Te (nome de lletra).
Pronome
editar- Te, clíticu de segunda persona singular.
Referencies
editar- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
- Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.
Francés
editar
Pronunciación
editar- [ tə ]
Pronome
editarte (apostr. t')
- Te, clíticu de segunda persona singular.
Gallegu
editar
Pronunciación
editar- pal sustantivu: [ ˈte ]
- pal pronome: [ te ]
Sustantivu
editarmasculín singular te; plural tes
- (Escritura) Te (nome de lletra).
Pronome
editar- Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.
Términos rellacionaos editar
Referencies
editar- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.
Italianu
editar
Pronunciación
editar- [ te ]
Pronome
editar- Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.
Llatín
editar
Pronome
editar- Formes acusativa y ablativa del pronome de segunda persona singular de tu.
Mirandés
editar
Pronunciación
editar- [ tɨ ]
Pronome
editarte (apostr. t')
- Te, clíticu pa la segunda persona singular (CD, CI y reflexivu).
Usu editar
- La forma apostrofada nun ye obligatoria.
Portugués
editar
Pronunciación
editar- portugués européu [ tə ]
Pronome
editar- Te, clíticu de segunda persona singular.
Rumanu
editar
Pronunciación
editar- [ te ]
Pronome
editar- Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.
Términos rellacionaos editar
Serbiu
editar
Pronunciación
editar- [ te ]
Forma d’axetivu
editar- Forma femenina plural nominativa de taj.
Otres formes editar
- Cirílicu: те
Vascu
editar
Sustantivu
editar- (Escritura) Te (nome de lletra).
Referencies
editar- Elhuyar Hiztegia/Diccionario Elhuyar; Kultura eta Hizkuntza Politika Saila/Departamento de Cultura y Política Lingüística, Eusko Jaurlaritza/Gobierno Vasco Páxina web.
- Euskaltzaindiaren Hiztegia ― Diccionariu de la Real Academia de la Llingua Vasca. Consulta online.