veranu

Mira tamién: verañu

Asturianu

Pronunciación

• [ beˈɾa.nu ]

«veranu»

(rexistru)

Etimoloxía

• Del llatín veranum.

Sustantivu

masculín singular veranu; plural veranos

1. (Cronoloxía) Segunda de les cuatro estaciones, qu'abarca dende'l 21 de xunu hasta'l 20 de setiembre nel hemisferiu norte, y dende'l 21 d'avientu hasta'l 20 de marzu nel hemisferiu sur.
2. (Zooloxía) Cualquier páxaru pequeñu de la familia Paridae, de los xéneros Parus y Poecile, de cuerpu arredondiáu, picu curtiu y fuerte, normalmente insectívoru, y qu'añera en güecos.

Otres formes

• verañu
• branu → forma encamentada nel DALLA

Sinónimos

• [1] estivu
• [2] branín ~ veranín

Pallabres rellacionaes

• [1] primavera, seronda, hibiernu; estación, solsticiu
• [2] branín real, branín de moñu, corbatín, ferrerín, benarriz

Espresiones

• Como paxarín de veranu: coloquial persona vieya bien cudiada.
• Falta-y un veranu: coloquial tar amenorgáu nes aptitúes psíquiques.

Traducciones y equivalencies

«veranu»: estación del añu → ver traducciones na entrada branu

ver traducciones na entrada branu

«veranu»: páxaru de los xéneros Parus y Poecile → ver traducciones na entrada branín

ver traducciones na entrada branín

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «veranu».

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.