ella
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈe.ʎa ]
Etimoloxía: Del llatín illa.
PronomeEditar
singular femenín ella, masculín él ~ elli, neutru ello; plural femenín elles, masculín ellos
- Pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.
Variantes dialectales
- eḷḷa; illa
Pallabres rellacionaes
- lu, la, lo, los, les; -y, -yos ~ -ys; se, sí, sigo, consigo; so, suyu
- yo, tu, vusté, nós ~ nosotros/nosotres, vós ~ vosotros/vosotres
TraduccionesEditar
Traducciones
ReferenciesEditar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈe.ʎə ]; catalán occidental [ ˈe.ʎa ]
PronomeEditar
singular femenín ella, masculín ell; plural femenín elles, masculín ells
- Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: non yeísta [ ˈe.ʎa ], yeísta [ ˈe.ʝa ]
PronomeEditar
- Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.
ItalianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈel.la ]
«ella» (rexistru)
PronomeEditar
- Ella, pronome tónicu pa la tercer persona femenina singular.