era
![]() |
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈe.ɾa ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eres
- (Cronoloxía) Periodu llargu de tiempu marcáu por un fechu concretu o unos fechos concretos na historia del ser humanu, d'un país, d'un pueblu, d'un arte, etc.
Sinónimos
TraduccionesEditar
«era»: periodu llargu de tiempu
ReferenciesEditar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈe.ɾa ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
ReferenciesEditar
- Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈe.ɾə ]; catalán occidental [ ˈe.ɾa ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eres
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser ~ ésser.
- Tercer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser ~ ésser.
ReferenciesEditar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈe.ɾa ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
- Tercer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
ReferenciesEditar
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈɛ.ɾa ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
- Tercer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
ReferenciesEditar
- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.
InglésEditar
Pronunciación y silabación: inglés británicu [ ˈɪə.ɹə ]; inglés americanu [ ˈɛɹ.ə ], [ˈɪɚ.ə ]
SustantivuEditar
singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
MirandésEditar
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈɛ.ɾɐ ]
SustantivuEditar
femenín singular era; plural eras
- (Cronoloxía) Era, dómina
Sinónimos
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
- Tercer persona singular del pretéritu imperfectu d'indicativu de ser.
ReferenciesEditar
- Dicionário Priberam da Língua Portuguesa; Priberam Informática, S.A. Páxina del diccionariu on-line.
- Infopédia. Dicionários Porto Editora; Porto Editora 2003-2021. Páxina del diccionariu on-line.
RumanuEditar
Pronunciación y silabación: [ jeˈra ]
Forma de verbuEditar
- Tercer persona singular del imperfectu d'indicativu d'a fi.