Asturianu editar

 
Un rinu adultu.
 
Rinos (críes).

  Pronunciación y silabación: [ ˈri.nu ]

  Anagrama: ruin, unir

  Sustantivu editar

singular masculín rinu, femenín rina; plural masculín rinos, femenín rines

  1. (Zooloxía), (Ganadería) Cualquier especie del animal domésticu mamíferu omnívoru con uñu fendío, serdes y un focicu adaptáu pa mover la tierra, de nome científicu Sus scrofa domesticus.
  2. (Zooloxía), (Ganadería) L'exemplar machu d'esta especie.
  3. (Zooloxía), (Ganadería) L'exemplar non adultu d'esta especie, la cría d'esti animal, qu'entá mama.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Interxeición editar

  1. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los gochos.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Usu editar

  • Úsase repetida: rinu rinu.

  Traducciones y equivalencies editar

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.